Z Dziennika Ślepego Boga: część 1.

Nie wiem, jak to się działo. Dni po prostu mijały i tak mijał ten - jeden z wielu, po prostu kolejny, po prostu... prosty w swoim skomplikowaniu - lecz skomplikowanie tkwiło tylko w mojej głowie, dla świata za kratami, które były w tym wypadku szklanym oknem, prostota tego życia przecierała szlaki codzienności - dom, salony, dom - czasem podróż, o której się marzyło, zjawisko mojego własnego buntu, mającym być dowodem na to, że też mam coś do powiedzenia. Bo widzisz, Kochanie, w tej codzienności zabrakło paru aspektów, które istniały dla "Na zewnątrz".
Chcę stąd wyjść.
Chcę należeć do "Na zewnątrz".
Nie wiem, dlaczego "chcieć" nie zawsze oznaczało "móc" - przynajmniej nie w moim wydaniu.
Pomyślałem, ze jeśli będę krzyczeć wystarczająco głośno, to ktoś mnie wreszcie usłyszy - jeśli rozpalę wystarczająco jasną świecę, to ktoś mnie w końcu dojrzy w tym okienku, jeśli nie dzisiejszej nocy, to każdej następnej, podobno wiara czyni cuda, niech uczyni cud i dla mnie - skończyłem w milczeniu i bezruchu, a maleńki płomyk, który ledwo rzuca blask na notatnik i bladą dłoń, nie jest na tyle mocny, by zwabić przypadkowego podróżnego swoim ciepłem - kto by zresztą przyszedł? Noc była deszczowa, krople bębniły w szyby, przeszywając ciało deszczem - miarowo, stonowanie - jedna i druga, druga i jedna...
Stuk, stuk, stuk...
Wygrywające rytm na głębokiej melodyce nawierzchni szyby, która odbijała moją twarz, kiedy odwróciłem wzrok w jej stronę, odrywając oczy od kartek dziennika, tonąc w objęciach Nocy, wyganiając Lunę na drugi plan - stuk, plask, stuk... Spokój. Łkające nuty, które tak łatwo było wydobyć z białych klawiszy fortepianu - pocałunek deszczu przesuwał się po całym moim ciele, chociaż żadna z krople nie opadła na moją sylwetkę. Zachowuję ciszę. Deszcz nie kochał krzyczących, uderzających w stół i odzywających się nożyc. Deszcz kochał ciszę. Więc i ja ją ukochałem.
Sądzę, że w milczeniu przewijało się bardzo wiele opowieści. Może pewnego dnia ktoś odczyta tą moją - tą krótką opowieść o tym, że im głośniej krzyczałem, tym mocniej wszyscy zatykali uszy, a im mocniej zapalałem światło, tym mniej przechodniów pojawiało się na ulicy przed tym kamiennym domkiem, kiedy już powstanie kamień z napisem: tu leży taki, a taki.
Nie chcę być tym Odysem, co wraca do swej Itaki.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bajka o żabie i skorpionie.

Stojąc na brzegu jeziora nie myślisz. Dryfujesz razem z falami, w którym tonął twój wzrok, unosisz się z kolejnymi uderzeniami powietrza, które bawią się twoimi włosami, bujasz się wraz z szumem, który pieści twoje uszy. Przyjaciółka obok ciebie również nie myśli. Spoglądasz na nią i cieszysz się, że tutaj jest. W świadomości nieistnienia, kiedy cały świat pomimo unoszących się w górę drzew i zsuwającego w dół brzegu, jest zupełnie równy w twoich oczach - nie ma spadków i wybojów. Ty Skorpion, Ona Ryba. Żądło, które posiadasz, niech spoczywa na razie, ogon nawet nie drga. Żądło, którym Ona jest, niech spoczywa na razie, przecież nie ma potrzeby kąsać. Patrzysz na nią i myślisz: może to wreszcie coś stałego..? Ona patrzy na Ciebie i mówi: ach, chyba stałość nie jest dla mnie... - a jednak to nie boli. Wystarczy w rutynie bycia przestać dryfować razem z falami i zatrzymać chwilę na tu i teraz - pozwolić, by wyboje i dołki zagościły w życiu, bo tylko tak można było doświadczyć prawdziwyc
Czytaj więcej

Farafelka.

Zmienić życie - łatwo powiedzieć. Zanim to życie zmienisz trzeba jeszcze wstać z łóżka. Wyobrażasz to obie? WSTAĆ. Z. ŁÓŻKA. Są rzeczy ciężkie i cięższe do osiągnięcia, no ale żeby od razu porywać się na takie przedsięwzięcia? Powiedziałem sobie: nie. Nie tym razem! Mam jeszcze swoją godność człowieka, nie zmuszą mnie do niczego, jestem wolnym człowiekiem, znam swoje prawa, koniec! Szkoda tylko, że obowiązków nikt nie chciał poznawać. Jak to leciało z tym zmienianiem życia..? Ach tak. Zmienić życie . Zmienić je! Zgoda. Najpierw wybierz się do psychiatry, posłuchaj, że jesteś całkiem normalny, tylko po prostu chory (normalnie nienormalny? Mydlenie oczu.) i potrzebujesz pomocy. Okej. Wychodzisz i odwiedzasz kebsa na rogu, gdzie piecze dwa razy, wszyscy się cieszą, żartują sobie z tego nie tylko gimbusy, przy stoliku zobaczysz dwóch takich, którzy będą się śmiali, że z tym kebabem to jak z dziewicą - wchodzi szybko i szybko się kończy, a potem boli jeszcze ze dwa razy. Mój kraj taki piękn
Czytaj więcej

Bonć mno.

Obraz
Bądź mną. Graj w fabularną grę tekstową mhrocznym wampirem. Ale takim mrocznym, że kurwa flaki latają, dziewice dochodzą, i zabijasz jednym kichnięciem. Bardziej mrocznym się być nie da. W sumie to jesteś wyjebistą, chodzącą, mroczną legendą. Pisz od czasu do czasu, bo w  sumie nie masz czasu. Albo masz. Nikt nie wie. W sumie to nie piszesz już wcale. Ale się zaloguj do tej gry, no bo w sumie kurwa czemu nie, przecież nikt się nie spodziewa hehe. Bądź Władcą Mroku i wampirem level 548476565746. Wszystkie loszki twoje. Rozejrzyj się swoim mrocznym wzrokiem po grze... Po czym zapytaj znajomej, czy nie wyśle ci prezenciku w Słodkim Flircie. Tego w końcu też nikt się nie spodziewa.
Czytaj więcej