Gorzko

Masz trochę pokręcone myśli, wiemy o tym oboje, ale dzisiaj są nad wyraz spokojne, nad wyraz ciche, nawet jeśli przyłożysz ucho do ściany czaszki zapewne ich nie usłyszysz - kiedy próbujesz twoje serce zaczyna się od razu odzywać, bo w sumie to czegoś chcesz, coś chcesz zrobić, ale co..? Siedzisz w bezruchu, wpatrujesz się w monitor, wsłuchujesz się w agresywny, mocny wokal piosenki, która gra na słuchawkach i pytasz: czego chcę? Siedź dalej - chcesz się wiercić jakbyś miał wszy, Nie fizycznie - bo fizycznie wyjdziesz na dwór, jest całkiem miła pogoda, powpatrujesz się w drżące na wietrze liście, spojrzysz w niebo, myśląc, jak by to było latać... ach, przynajmniej pojawi się jakakolwiek myśl - zawsze to lepiej, niż ta zupełna cisza, którą wypełniają tylko słowa piosenek. Przeżyłeś to już? Mógłbyś pisać ciągle i wciąż te same słowa, bo tylko one docierają do twojego wnętrza, jak więc mówić o czymkolwiek innym, jak się czymś zająć, gdzie odnaleźć swój ratunek? Oplata cię melancholia złeg

Wiara i Nadzieja umarły. Zupełnie jak Bóg. Urodziłeś się na tym świecie z wielkimi perspektywami, wiesz? Nie byłeś skażony rzeczywistością, brudem, nie byłeś rozweselony tanimi żartami i nie zapatrywałeś się w okładki czasopism, gdzie prezentowano pół nagie kobiety, wmawiając ci, że są największym pięknem - te ich sztuczne, jędrne piersi, te cudowne, poprawione w photoshopie uda, które kusząco wysuwały się spod sukienek, te ich nudne, powtarzające się ciągle twarze - nie sposób odróżnić jednej od drugiej - byłeś czysty. Prawie czysty. W końcu nie byłeś kartką - nie można było ci wszystkiego zapisać jak maszynie, nie można było cię zalać farbami i uznać, że taki pozostaniesz - miałeś już swój charakter, przynajmniej jego obrysowania, trzon, który potem miał być kształtowany przez otoczenie, w którym się znajdywałeś, a który czasem był sztucznie zmieniany przez twoich rodziców, bo "przebywasz w złym towarzystwie" - argument dobry jak każdy inny, byle tylko ułożyć dziecko tak,